Güven Dolu Yuva

Ýlk kez kýmýldar gibi oldu yaprak...
Güneþ herkes kadar ýsýttý beni de.
Çay kaþýðý þýngýrdadý bardaðýn içinde
Neþeli bir gülüþ gibi...
Her þey de gülümsedi.



’’Ya býrakýrsa beni?!’’ dedim.
Tesadüf olamazdý çünkü,
O varken olabiliyordu tüm bunlar.
O kocaman el bir yerinde durmalýydý masanýn.
O zaman kaþýk þýngýrdýyordu böyle,
Yaprak rüzgârý hisseder oluyordu.



’’Kalkalým mý?’’ dedi korktuðum gibi
Ama gözleri veda ediyora benzemiyordu hiç.
Veda ettiði burasýydý sadece...
Dalga sesleri,
Bu kýyý,
Balýkçýlar
Güle güle diyorlardý ona.
Ben demiyordum...
Çünkü beni býrakmýyordu arkasýnda.
O kocaman eli uzanmýþ,
Elimi bekliyordu vermem için.
Bana en az ait parçamý
Benden bir parça yapana kadar
Saklamak istiyordu
O kocaman, güven dolu yuvanýn içinde.

Sosyal Medyada Paylaşın:

Mavilikler Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Bulutların Üzerinde Derin Bakışlar Şehrin Tam Ortası Şefkatli Kucak Güven Dolu Yuva Yolun Sonu Yaprak Kokuyor O Dağın Ardı Bulutlar Gibi Bir Deniz Olabiliyor mu