Utandım

Utançlarým, ardý sýra dizildi,
Bu anlamsýz sýralardan utandým.
Itin izi, kurt izine karýþtý
Ak boyanmýþ karalardan utandým.

Utandým ben dürüst gibi görünen,
Deðerlerin maskesine bürünen,
Yalanlarýn çukurunda sürünen
’Fakat’lardan, "zira’lardan utandým.

Sözleriyle düþmanlarý güldüren,
Düþmanlardan daha fazla saldýran,
Sýkýþýnca had ve hudut bildiren
Çýðlýklardan, naralardan utandým.

Sanma sakýn her bir söze kanarým.
Tebessümü senelerce anarým.
Ben de iþte bu halime yanarým.
Sahtekardan, safralardan utandým.

Ne ahbaplýk ne de dostluk arama!
Yaralanýr, tuz basarým yarama.
Her sahada ona gerek var ama
Huzur bozan paralardan utandým.

Derman dedim istedikçe dert çýktý,
Sekiz aldým eve geldim dört çýktý.
Kalanlardan çürük çýktý kurt çýktý
Pazarlardan, seralardan utandým.

Normalleþti, kuralsýzlýk yol oldu,
Akrabalar uzaklaþtý el oldu.
Son günlerde bizlere bir hal oldu
Kanunlardan, törelerden utandým.

Aðam, beðim, bu ne haldir üstadým?
Omuzuna hep baþýmý yastadým.
“Gideyim de kurtulayým” istedim
Yeter artýk, buralardan utandým!

Tayyar Yýldýrým




Sosyal Medyada Paylaşın: