Ne esersin Rüzgâr

Ne esersin rüzgâr.
Kokun yok, yükün yok, mektubun yok.
Sýladan getirdiðin.
Oysa ben yýllardýr memleket hasreti çekerim.
Seninse,
Memleketten getirdiðin bir haber bile yok.
Boþu boþuna eser durursun.
Rüzgâr.

Sen, benim bildiðim rüzgârlardan deðilsin.
Bizim daðlarýn rüzgârý bir baþka eser.
Sen eserken,
Ne çiðdem kokuyorsun, ne de kekik kokuyorsun.
Ve memleketse, hiç kokmuyorsun.
Ýçinde, yoðun bir nem,
Yapýþ, yapýþ ediyorsun herkesi.
Rüzgâr

Oysa benim memleketimin, rüzgârlarý bir baþka
Esti’ mi, püfür, püfür eserdir, rüzgârlar, Toros daðlarýndan.
Her esiþinde, ölmüþ tenlerini canlanýrdýr insanlarýn.
Dipdiri biri olur çýkardýr, insanlarýn tenlerinin her bir zerresi..
Ve bir de,
Aðustosta soðuk bir yel, ya da rüzgâr, baðrýna, baðrýna deðdi mi var ya,
Ýnsanlarýn yüzlerindeki,
Göreceksin gayrý sen o keyfi.
Rüzgar.

Nasýl da, özledim þimdi ben oralarý.
Nasýl’ da özledim.
Kekik kokan, adaçayý kokan daðlarý ve bizim Toros daðlarýndaki
Buz gibi olan sularý,
Bir saða, bir sola, sallanarak akýp duran o pýnarlarý ben.
Nasýl da, özledim,
Baðlarýný /bahçelerini,
Tozu toz, taþý taþ, kývrým, kývrým yollarýný
Nasýl’ da, özledim nasýlda.
Rüzgâr ben.

07 Temmuz 2014-07-07
Ahmet Yüksel Þanlý er
Antalya



































Sosyal Medyada Paylaşın: