Ölüm kadar vefalý bir þiir duruyor baþýmýn ucunda,
Her harfi azgýn bir ejderha gibi,
Cehenneme ateþ üflüyor aðzýndan,
Kýrmýzý ile beyaz arasýnda gidip gelirken ressam,
Acý bir fýrça darbesiyle portren yansýyor tavanýmdaki sinemama,
Ellerin yüreðime uzanýyor, ince, narin,
Yüreðim ellerinden öpüyor maðdur, acemi.
Hadi kirli toynaklý ellerimi götür saçlarýna,
Uzasýn boyum, bir arþýn daha Allah’ýn göðüne.
Yürü beni boylu boyunca, kýsýk adýmlarla…
Var bana en terli halinle soluk soluða,
Bir güvercinin kanadýna binelim, en sýð kanadý,
Sivas’ýn yollarýna düþercesine,
Yangýný bulmuþ insanlar,
Y/anmaya…
Ölüm kadar vefalý bir þiir duruyor baþýmýn ucunda,
Týrnaklarýmla kazýyorum dünyanýn duvarýna bir çizgi,
Bir gün daha düþüyorum maddenin ömründen,
Þafa/k/aç, þafak susuz, aðzý kurumuþ, huysuz.
Ana avrat söver gibi yaþýyorum yaþamayý,
Az köþede delinin ipi,
Kuyuya insem mi bilmem,
Cehalet zýrhýný giymiþ,
Aþký ekmeðinin üstünde, aç gözlü,
Daha bir sula sözcüklerin altýný,
Çanýndan kaçsýn sözcükler,
Çarmýhtan kaçsýn Ýsa,
Hadi aþýk ol bana da
Baban kaleye kapatsýn seni,
Korkak kahraman kurtarýr belki seni.
Bedenin kalbime emanet kadýn,
Daya baþýný göðsümdeki evine,
Kirasý, amortisinden ucuz,
Yaðmur damlar içeri,
Bir yaný üryan bir rüya,
Bir yaný ahirlik bir alim.
Ellerin saçlarýmý okþarken gördüm parmaklarýnýn topalladýðýný,
Titrediðini…
Hadi bir öpücük kondur sabah kýzýlýðýndaki,
Yezidi bir kýzýn öpücüðü kadar sýcak,
Tandýrdan yeni çýkmýþ ekmek kadar kokarlý.
Bedenime…
Çorak…
Bahtým bohçasýný eline almýþ kaçýyor.
Anons geç polis telsizlerine,
Gýyabýnda tevkifli aþk þiirleri peydahla,
Þehrin ýþýklý reklam panolarýna as eþgalini.
Bilinir belki…
Nöbetçi_Piyanist