Hep Gülsene Sen

-hep gülsene sen
-sen de...


ayný þeylere gülemeyiþimizin çaresizliði içinde
aranan bir suçlu gibi kaçýyorum, olmadýðýn her düþten
yani bende olmayýþýndan
yani kendimden...
oysa içimin en ’aþk’ yanýna sýðýnmýþlýðýn var, elde bir
biraz kalanlarýn toplamý
biraz eksilenlerin hiçliði
sahi sen biraz yoksun deðil mi?


bir bir dökülüyorum elden, avuçtan, güzden
az az döküyorum, kusuyorum, söküyorum içimdekileri
böyle i mgelerde üþünmez diyorsun , kanamaz ellerin
oysa donuyorum devrik býraktýðýn her cümlede
ölüm soðuk oluyor, kalbe temas ettiðinde


biz sarýlsak dünya duracakmýþ gibi geliyor
bize dönecekmiþ gibi tüm yýldýzlar
nisan üþüyecekmiþ gibi, mevsimler üþenecekmiþ gibi aþka
ve gökyüzü, yazgýsýz bir alýnda
yüzsüz bir vedaya aðlayacakmýþ gibi...


sonra içime doðuyor bir sonrasýnýn milat misali senliði
sana benzeyen hayallerimin gerçekleþme ihtimali
yani sana dair ne varsa ihmalsiz doðuyor içime
sevdiðinde gülüþ gibi, yaktýðýnda güneþ gibi
doðuyorsun içime


þimdi, yazýlmamýþ bir þiirin içinde olduðunu biliyorum
çünkü eðer gözümde deðilse, mutlaka bir dizededir
gözlerin
ve dizlerimde deðilse baþýn
biliyorum, aklýndan adýmlarýna kadar þiirdesin
çünkü sen þiirsin...


-sen hep yazsana
-sen de hep kalsana...




Büþra Topbaþlý

Sosyal Medyada Paylaşın: