Solgun kelimelerimiz vardý.(göl kýyýsýnda)
Kýrýk sandalýn durgun sularýna aldanýrdýk;
Kirlenmiþ beyazýn siyaha kýzdýðýný öðrendik.
Her þeyin geçip-gittiðini, (çok sonralarý)
Geriye kalanlarýnsa hiç iþe yaramadýðýný…
—hep öylesine yaþadýk hayatý, öylesine…
(oysa çok hayalimiz vardý yaþattýramadýðýmýz)
Kýrmýzý pabuçlu çocuklara özenirdik.
Çok deðil daha düne kadar.(parktaydýk)
Sen elli kiloydun ben altmýþ/hep alttaydým.
Git-gide de aðýrlaþtým, sessizce…(tattýravallide)
Yüksekleri sevemedim hiç/ onlarda biraz beni…
—hep öylesine yaþadýk her þeyi, çocukluðumuzu bile
(yazýk, kaybettiklerimizle ne çok þey kazanabilirdik)
Uzun mevsimlerimiz vardý, deðil mi?
Yaðmuru doyasýya izleyecektik, rüzgârý da…
Sonralarý siyahý-beyaz yapacaktýk.
Ve havuç burunlu, kömür gözlü kardan adamlar…
Olmadý her defasýnda üþüdük/ ellerimizden, yüreðimizden,
—hep öylesine yaþadýk hayallerimizi de, öylesine…
(bulut olup dolsan gözlerime, aðlar mýyým hiç?)
Daha dün sandýklardan çýkardým çocukluðumu
Nasýl da sýðdýrmýþým tozlu bölmelere…
Oyuncaklarýmý, fotoðraflarýmý ve seni,
Gün gelir dönülürmüþ eskilere, hüzünle…
Çok mu döndüm acaba bebekliðime ki(dayanamýyorum)
—hep öylesine yaþadýk geçmiþi de, özlemeyi de…
(üstelik anýlara dönülmeyecek yollarda kayboldum)
Þimdilerde gölgem mutsuz duruþlarda
Bazen alýp baþýmý gitmek istiyorum(gölgemi býrakýp)
Her yaným saðýr, kör ve kayýplarda…
Üstelik gülümsemelerimde yakýþmýyor eskisi gibi,
Ne yana dönsem nefret dolu bakýþlar…
—hep öylesineydi deðil mi, yaþama tutunuþum
(öyle ya kýrýk ezgiler hiç oynatýr mý adamý?)
Sýzýyorum. Biraz/ senden…