Kemik II

Boþlukta uçuþan kemiklerden bir bütün oluþturmaya çalýþmak gibi zor
Bu puzzle tamamlamak
Ve tam anlamak, çözebilmek bu ayrýmý
Ayrýlýkta bile ayrý kalamadýðýmýzý

Kemiklerimi toplayamýyorum
Aklým baþýmda
Sen yanýmda deðilken
Ama o “boþluk”
Hiç boþ kalmýyor
Yanýmda olsan da dolmayacak zamanlarý dolduruyor
Yanýmda olmayýþýn o kadar çok fazla ki
Hiçbir yaným affetmiyor

Her gece ayný yýldýza denk düþüyor hayallerim
Aydýnlanýyor
Yýldýzdan daha azý yetmiyor geceye
Ne sokak lambasý ne oda lambasý
Hepsi kararlý bir karanlýk
Sergiliyor, bir þeyi yenme ihtimalini sürdürerek
Sensiz saatlerin kanattýðý zamanlar
Sürekli devir daim

Az önce gülüyordum
Boþluðu kandýrýr gibi güçlü kemikler

Caným yanýnca daha çok hatýrlýyorum seni
Kemiklerini
Günde birkaç kere canýmý yakýyorum
Kemiklerimde dolaþan hayaller acýyor
Acýdýðýndan habersiz zaman

Küçük kýz pozlarýyla gülüyorum her gün
Acýyý hafifleten bir sebep bu
Gerçekten

Sensizlik geçmiyor, asýlý kalýyor kemiklerime iþleyen saatler
Her saat baþý
Gece boyunca, boylu pozlu bir yaþamak bu
Nefes alan bir solukta tükenen
Yaþamak nefes aldýðýnda anlaþýlýyor
Ama yaþamanýn kanýtý deðil bu
Týpta bu kanýtlasa da
Ýçime bakýnca, kanýtlayamýyorum

Ýçimde ölü kemikler var
Bir ucu birleþmeyen
El bilekten kopuk, dirsek kendinden bihaber
Boynum, en çok kemikleri sýzlayan
Kemik olmayan yerim acýyor en çok
Çokluðu kanýtlanabilir
Tüm kemiklerim gibi

Adýmýn naifliðinden aldý kemiklerim nezaketi
Kýrýldý kýrýlacak hayallere kapýlmasý bu yüzden
En çok narin ince yapýlý, kýrýlgan zamanlarý seviyor kemiklerim
Hep gidecek birini seviyor
Hep bitecek hayaller kuruyor
Kemiklerime kadar özlüyorum iþte
Ama saklýyorum
En derinde

Kýrýlýnca kemiklerimin susmasý bu yüzden
Ses geçirmeyen tende bir tek yalnýzlýðýn sesi çýkýyordu
Bu hikâyeyi anlamak zor
Ve kemiklerin içinden çýkýp gidilmiyor hayattaki gibi


On Altý Haziran Ýki Bin On Dört 13 00
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: