“gelmesem de bekle beni”
bir gün eylül düþecek koynuna
sarý saçlarý saçýldýðýnda göðsüne
ellerin yaprak kokacak
sadece düþle…
mavi olacaksýn
deniz yüzecek gözlerinde
gökyüzü avuçlayacak alnýný
öyle böyle deðil
dokunacaksýn sevgiye.
erik aðaçlarý çiçek açtýðýnda
dudaklarýný þiirler öpecek
beyaz olacaksýn
bahar esecek uzun yüzlü göllerde
sýnýrsýzdýr düþünmek, düþünmelisin.
yeþil olacaksýn
umut ektikçe sevdaya
ömrün taze sürgün dal
duyumsayacaksýn topraðýn kokusunu
sarýl yarýnlara ve yürü…
mevsimler geçecek
rüzgârlar þarký söylerken geçmiþe
anlat bana seni neydi üzen
tutsak gülüþlerinde
yanlýþ kurulmuþ saatler
mazgallara döktüðün gözyaþlarý
hepsi silinecek
sen zamaný yendiðinde.
küçük bir kýz öpecek yanaðýný
pembe þekerler kýrmýzý balonlar
i mgeleþeceksin yüreðinin devinimlerinde
saç örgülerine saklanacak sevmiþlik
bir aþka bir ömür vereceksin
deðmez mi?
yaðmurlar uyuyacak teninde
güneþe yatýrdýkça düþlerini
kurudukça hüznün elbisesi
yeniden kuþanacak bedenin
taze gülüþlere esvaplar giyene dek.
bir gece konuðum olacaksýn
devleþince içinde gölgeler
duvarlar çatýlar martý sesi
bir gemi düdüðüne uyanacaksýn
silip bütün geçmiþi…
bir ömür konuðum olsan
yine yeniden yazar
þiirler kendini…