ismin birazdan buruþturulup atýlacak bir kâðýtta yazýyor Aleksandra görülmüyorsun suskunluðundan haziranlar seni atlayýp geçiyor meneviþ gözlüyken zaman sisler býrakýyor gülüþüne mona lisa aðlýyor akþam çizgileri dururken bakýþýnda
bu akþamlarý haketmedin bilirsin eteðinden düþerken çocuklar senin kahkahalarýný unuturken duvarlar incitmezdin ayak bastýðýn iklimleri dudaðýnýn kenarýnda bir iz gibi beklerken aþk
isterdin güller büyüsün patiskanda ak sayfalar iþlensin yaz kýþ güneþe açýlsýn her zaman perden küfürlü yollardan gelip geçme gün batýmý oturduðunda koltuðuna eski haziranlar olmasýn özlediðin
bir bebek gibi canlý kýpýrtýlý sevgiyle bakarak uyan sabaha hayat seni atlatmasýn Aleksandra hayýflanma geçip gitsin bir gün daha sensiz solmasýn günden önce aðarmasýn saçlarýn
mýsýr patlaðýndan çok ve beyazdý düþlerin daha ilk mevsiminde zamanýn kahverengi bir sýzý býraktý kalbine düþtükçe yüzüne hüznün lekesi örselendi bütün dünyan beyazlar grilendi
bir at beyaz yelelerini savurarak bir çýrpýda geçti önünden sen olmak istiyordun üstünde beyaz gelinliðinle düþlerindeki gibi týpký sarýlýyordun sevdiðine omzuna yaslýyordun baþýný
gerçekler acýydý Aleksandra arkasýndan baka kaldýn yýllarca uzaklaþan düþ bulutlarýnýn..
12. 6. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.