nedir bunun evveli, ahiri? bir paçavra deðil ayak altýna atýlan baþýna buyruk bir hayat deðil yukarýlardan aþaðý nehire býrakýlan bir sal boyumuzu aþmýþ günah da deðil bir inme deðil tepeden
çok önceden atýlmýþ temel eteðini öptürmeye hazýr bir padiþah meramý katlamak boylarýný düþlerini öteleyip halkýn üstüne saray yapmak Atatürk mirasýnýn!
adaletin gerçek terazisi kaybolur böylesi saraylarda ayakkabý kutularý girer görüntü alanýmýza flaþ patlar hýrsýzlar yakalanmaz ar çatlar!
yine vicdanýna yakalanmaz hiç kimse hiçkimselere açýlýr yol’lar onlarýn düðün bayram günüdür paralar emekçinin terinden bayraklar sinmez açýlýr tazyikli gazlar altýnda!
hiçkimseler bir þey sanýlýr yine gerçeði söyleyenin yazanýn sözü dinlenmez, atýlýr kýlýçtan keskin gerçek yaklaþýr adým adým gözleri zindanlarda sokulur gözünün içine içine körleþtirilen halkýn