gýcýrdayan kapýlara umut adýný koyduk tek gözlü uykularda yarý ölü yaþýyorduk.
kanadýmýzý yolup uçun dediler, göç dedikleri içine düþmesiydi insanýn. taþ nasýl kuyuya düþünce uzak bir ses çýkarýr ölüm düþünce göðüs kafesine ses çýkarmýyor koltuk altýnda üþüyen bir sýðýnaktý kalbimiz sessiz hýçkýrýklarýný duyduk.