Bir zamanlar, bizim de delirmiþti kanýmýz;
Bir sevda nöbetiydi, kendimizden geçerdik.
Âvâre kuþlar gibi, kaygýsýz ve sorumsuz,
Ýstanbul kazan, biz kepçe
Dolaþýr dururduk güz yaðmurlarýnda, elele;
Saçlarýmýz -ýslak- düþerdi yüzümüze,
-Benim de saçlarým vardý o zamanlar-
Islansak da iliklerimize kadar,
Sýrýlsýklam avuçlarýmýz
Nasýl da sýcak gelirdi birbirimize...
Kuytu aðaç diplerine sýðýnýr, çakan þimþeklerle ürperirdik
Ve zýt elektrikler vardý dudaklarýmýzda;
Yýldýrýmlar hep benden sana düþerdi.
Saðnaklar,söndüremezdi yangýnýmýzý,
Kâh Emirgân’da, kâh Kanlýca’da
Fakat hep, yalnýz bize ait bir dünyada
Sýrýlsýklam ýslak, sýrýlsýklam âþýk
Dolaþýr, dururduk,
Sonra, küçük, eski ve sýcak bir Boðaz vapurunda
Sokulup birbirimize, ýsýnýr, kururduk;
Onbeþ kuruþ vapur, onbeþ kuruþ çay;
OTUZ KURUÞTU MUTLULUK.....
Derken;
Ayrýlýk gelip çatardý kapýnýn önünde.
Bir gariplik çökerdi içime birden;
Yapayalnýz kalýrdým koca þehrin ortasýnda,
Yumruklarýmý sýkardým, ellerinin sýcaklýðý gitmesin diye
Ve tutardým soluklarýmý
Kokunu kaçýrmamak için içimden.
Öylece dolanýrdým sokaðýnýzda, dolanýr, dururdum.
Kaldýrýmlara dert yanar, gazoz kapaklarýna tekmeler vururdum.
Sonra, hep ayný hikaye;
Son otobüs, son vapur, son dolmuþ parasý,
Uzadýkça uzardý Lâleli’yle Üsküdar’ýn arasý...
Ve o soðuk yatakta
Her gece yepyeni þiirler söyleyip,
Ellerime sinmiþ tenini koklar,
Yeniden yaþamaya çalýþýrdým o güzel anlarý
Ve ihtiyar konaðýn güngörmüþ tavanlarý
Halden anlar, geceler boyu beni dinlerdi.
.............
Ne güzel günlerdi......
Ünal Beþkese (1997)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.