yaþayýnca önce kendimi yaþamalýyým baþka çiçeðe toz olmaz açmayan tomurcuktan
yaþayýnca yaþadýðýma deðsin uzayda insansýz dünyanýn adsýz uydusu gibi deðil bu dünyada mermerde yürürken bile çamurda yürür gibi ardýmda iz
hem gökadada sayýsýz yýldýzla hem güneþten ýþýk ýþýk uzak dünyamýz gibi yalnýz
yaþayýnca bu kýsa týrtýl ömrüme bin ömrün güzelliði sýðmalý sýrasý gelince ölüm olgun kýzýl kirazýn kopuþu gibi dalýndan kendiliðinden olmalý ölüme dostluða kadar yaþamalýyým
yaþayýnca yüreðim ve beynim zamandan hýzlý ömrüm zamandan yavaþ
yaþayýnca kalemin ucuyum kâðýtta beyaz sözün kurþunî gölgesi
yaþayýnca meraklý bir çocuðum hep uslanmaz aþýk hiç yaþlanmaz bir ihtiyar
ömer faruk hatipoðlu
(ince, toplum y. 1997)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk (ofh) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.