Topraktan geldi güncemiz
kusursuzduk baþlangýçta
elma çalýndý
kadýn doðurdu
dünya yoðruldu insanla
yaþýyoruz dedik…
aþk aradý yalnýz yüzlerimiz
arar durur ruh ikizini bilincimiz
sizdiniz yalnýzlýðý üstüne giyen
yorgun dizlerde
sevilmeyen saçýmýzdan
yaðmur geçti üstümüzden
tenimiz ýslak gözlerimiz nehir.
göklerimiz delindi irislerimizde
kaç kirpik kýrpýmý kuruttuk acýlarý
anahtarý kayýp kapýdýr yüreðimiz
saçlarýmýz beyaz yolcusu
gamzelerimiz gam örtüsü…
gökyüzü, denizler, ömür
sevgilimizdi özlediðimiz þehirler
katýk ettik içimizdeki sözleri
umutlarý yedik sevgisizlikle
aç oturduk aç kalktýk düne bu güne…
savrulan baht, kemiði olmayan dil
ne çok çið et yedik acýya semizlendik
sýrrý dökülmüþ aynalardý yüzümüz
gençliði býraktýk tozlu çerçevelere
yine aþk aradýk düþ emzirdik
esrikti gülüþlerimiz bu handa
kaç kapýdan çevrildik.
çocukluk düþlerimiz eskidi
sokaklarda asýlý kaldý gülüþlerimiz
isimsiz cadde, kimsesiz sokak, bila no
adres yitik.
uzansa ellerimiz
umutla
yaðmurun saçlarýna
yalýn ayak koþar içimizdeki aþina
Eðil öp alnýmýzý aþk
Yüzümüz deðmeden topraða…
Fotoðraf Erkan Issevenler