ÜMİTLER

Mosmor kesilmiþ bir yalnýzlýktý benimkisi.
Hani kalabalýk en büyük ýssýzlýktýr bazen.
Ýþte öyle...
Yeþilin ihtiþamlý tonuydu talihsizliðim.
Yarin gözlerine takýlmam,
Yüz göz olmadan uzak kalmam.
En acýtan bahtsýzlýðýmdý...
Mavidendi kandýrýlmam.
Gün ýþýyýnca umutlarýma doðrulmam
Selamlamam bulutlarý
Güneþ firar edince
Yaðmurlarýnda ýslanmam...
Zifiri karanlýktý nefessiz mabedim.
Köþesinde kývrýlmam
Güçlükte kalemime sarýlmam
Kederimi katmerleyen anýlardý
Özlemle oluþan sanrýlardý
Bitmiþliðe nedenim...
Ölüm sarýsýydý suretim.
Biçimsiz gözleriyle etrafa bakýnan
Manasýzlýktan kaçýnan.
Yokluk çekersinya bazen
Mecburiyetler boðazlar aniden;
Ýþte oydu beni uzaklara savuran...
Ve hepsinin ötesinde,
Bembeyaz düþlerdi sakýndýðým.
Uðruna çocukluðumu feda ettiðim
Gözyaþlarýyla beslediðim
Ýlgiyle okþadýðým
Güzel günlere isteðim...

Sosyal Medyada Paylaşın: