Sensizlik

Sensizlik;
aðýr aðýr çökerken geceme,
Nefes almakta zorlanýr bedenim.
Ciðerime dolan oksijen deðilse ne?
Sen misin acaba aklýmýn tüm hücrelerine
ve hatta damarlarýma gizlenen?
Her kalp atýþýnda vücudumda gezinen
Ve derinden
En derinden kulaklarýma söylenen...
Bir uçurum kýyýsýnda çaresizce kurtarýlmayý bekleyen adamýn çaresizliði düþerken gözlerime;
Seni anmakta direnir sözlerim!
Kaç pusu aþmýþtýr,
Kaç tuzaðý yarýp geçmiþtir bilemezsin uykularým;
Sen dolu bir rüyaya kavuþmak için.
Týrnaklarým kýrýlýrcasýna kazýyýp geceyi
Avuçlarým kanarcasýna tutunuyorum yokluðuna!
Ve gözleri
adeta cennete açýlan bir kapý,
Yüreði;
bir güvercin misali ürkek sevgilim
Avuntular ince ince iþlerken tenime,
Derimi söküp alýyorlar zannederim!
Yokluðunun tarifi zor, imkansýz
Ölümü tarif etmek gibi anlamsýz.
Zira ben yokluðunda öldüðümü hissederim...
Sosyal Medyada Paylaşın: