inanýn deðiliz ayak altýnda biz kulaklarý saðýr gözleri kör s’anýlan halk onlar çalarken kýlýfýný minarenin gülmekten çatlýyoruz büyütün ayaklarýnýzý daha büyütün büyütün
nasýl götürüyorlar öbek öbek ekinlerimizi un getiriyorlar, saman getiriyorlar yerine yaban ellerden çalýyorlar tohumlarýmýzý kýsýr fideler satýyorlar kýsýr fikir bile vermiyorken
bütün yollarýmýzý kesiyorlar, kapatýyorlar ödül diye teneke apoletler takýyorlar göðüslerine bilmem hangi ülkeden alýnan emirlerle vuruyorlar temiz alnýmýzdan Atatürk seriliyor yere öldürmeye uzanýyor tutsak elleri adým atmaya yeltenen gençleri
orda insanlýk kanlý boynuzlarý tepesinde ellerini yýkayamýyor yaðan isli kömürlü yangýnlar iþçiler yeniden gömülüyor öldükleri yerlere bu kez kanuna dökülüyor taþeron sokuluyor karanlýk yerin yetmiþ yedi kat altýna iþçiler
ey küçük adamlar küçük hesaplar yine seçin kendinizi öfkem yeniden doðurur kendini bütün insanlýðý ezecek gücünüz yok o kadar büyük ayak yaratmadý Tanrý!
29. 5. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.