bıktırdım sevgili
senden de býktýlar benden de
biliyor musun
beni görünce kaçýyor insanlar
ne yapýp ne edip
sözü sana getiriyorum her defasýnda
sanki çok merak ediyorlarmýþ gibi
hep bizi anlatýyorum kim çýksa karþýma
seni özlediðimi söylüyorum
küstü bana diyorum
ama üzülmeyin barýþýrýz yakýnda
o da duramaz bensiz
belki gülüyorlardýr içlerinden
kim bilir
yüzüme inanýyormuþ gibi bakýyorlar ya
o yetiyor bana
gerçi gözleri saatte oluyor çoðu zaman
ve ayaklarýnda can sýkýntýsýnýn ritmik vuruþu ile
e haydi artýk bak iþim var dercesine
aceleye getirmek istiyorlar beni de
ama olsun
ben arsýzca devam ediyorum
çenesi düþmüþ ihtiyar gibi
ballandýra ballandýra anlatýyorum iþte
aslýnda hep ayný terane
haklýlar
ben dinler miydim acaba
bilmiyorum
ama korkuyorum susmaktan
susarsam
sanki tavan arasýna atýlmýþ
modasý geçmiþ eski bir þapka gibi
tozlanýp unutulacaðýz
hem ya yaðmur yaðarsa
ve sýzarsa sonra
kýrýlan kiremitlerin arasýndan
ýslanýrsa kirpiklerimiz
aðlarým ben
çok aðlarým o zaman
evet dinlerdim
dinlerdim zira
unutmaktan korkmanýn
unutulmak kadar korkunç olduðunu
bir ben bilirim
bir de ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.