ağlayan ney'in sesine gizlenmiş küçük bir çocuğum ben

bakmayýn kocaman ellerim olduðuna
ve kocaman bir yüreðim
her defasýnda adaklara kurban edilen
çobanýn bile unuttuðu
sürüdeki tek kýnalý kuzuyum
üzerime uzanan ellerde býçak kokusu


çýðlýklar atarak giden kara trenin
kaçak yolcusuyum ben

tek bekleyenim yoksunluðum
dað bayýr yalnýzlýða gidiyorum
üvey yüzlü istasyonlardan geçtikçe
umudum savruluyor mendilimden
vagonlarca çoðalýyor yüküm
bitmeyen seferlerde
dirhem dirhem azalýyor ömrüm


sahipsiz ruhum öksüz bekleyiþlerden býkkýn
ait olduðum bir yer olmalý
ben de topraktan bir caným
beni de doðuran bir kadýn vardý
türkü dilleri süt kokan
baþý örtülü elleri þefkat saçan kadýn
adý anneydi
benim annem
ah nasýl tütüyor burnumda
senin kýzartýðýn ekmeðin kokusu
ne güzel þeydi seninle açlýklardan dönmek
soðuklarda üþümek
nasýl da severdim senli dünyayý
þimdi yýldýzlarým yok anne
izbe köþelerde ýþýksýzým
keþke kuzum diye okþamasaydýn hep baþýmý
yokluðunda çok kanadým
yadýna düþtüm anne
ama bekle beni az kaldý


aslýnda beklediðim sensin ölüm
gelip alsan kollarýna
sussa ney
sen geçsen içimden usulca
bitse bu zulüm
Sosyal Medyada Paylaşın: