birazdan kapýnýn kulbuna uzanacak elin hani gideceksin ya az sonra iþte bak geldi yine iki bulut ve yerleþti gözlerimdeki bebeklerin yanýna dayanmalýlar kocaman yaptým bakýþlarýmý iyice açýyorum yelkenlerini alsýnlar rüzgarý kapanmadan perde sen çýkmadan benden dýþarý bir tutabilsem kendimi dökülmese muson yaðmurlarý
elimde deðil utanýyorum sus ve dik dur dedikçe kendime büküyor belimi seni arkadan görmek adým adým uzaklaþmaný izlemek ne feci manzara bilemezsin her defasýnda yine ayný yerden acýyor caným alýþmak zor diyenler haklý alýþamýyorum
biliyorum yine geleceksin ama ah bu gitmeler
öyle acýmasýz ki zaman ellerim avuçlarýnýn sýcaðýnda bir nefeslik kalýyorken yokluðunda savaþ yorgunu bir kaðný gibi sanýrsýn aðýr yaralý
haydi git artýk içimden taþan þeyler sürüklemeden bizi sensizlik nefret ettirmeden senden isyaným çirkin bir çocuk doðurmadan gelsin yaðmurlar yýkasýn öfkemi
Sosyal Medyada Paylaşın:
mystique Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.