Masallarda hür gezerken ayaklarým
bölgesine yanaþmadan iki adým geri atarým
ayrýlýk kuþlarýnýn
Kýrýlmaktan ritmi deðiþir kalp kýrýklarýnýn
ufalayýp serperim gökyüzüne
seslenirim sonra
Sevgilim!
dolanýyorsun içimin bulutlarýnda?
yalvarýrým sessiz ol
mûhtelif baðýrmalar çýnlatýyor kulaklarýný
yüreðimin
Sevgilim!
Ayaz kesen parmaklarýn
ve ben
yirmi dokuz buçuk seneye mahkum edildik
maksadýný aþan yanýyla alkýþ tutuyor kader ardýmýzdan
dilimde saðýrlýðýmý saklayan þiirlerin
satýrlarýný sarýyorum
sensizliðin iniltisinden kývranan yanýma
öyle ki
yüreðimin küçük nümûneleri isbât ediyor
kât’i suretle seni sevdiði mi
Bu gece hüznü ayýn sýnýrýnda býraktým
aðzýma dolanan ölüm çýðlýðý
mavilerinden geçip karanlýðýn
anýlarýnda keþif yapýyor yalnýzlýðýmýn
papatya familyasýndan umut bekleyen sana
hedefsiz sözlerle,
sahifeler dolusu saðýr cümle yazýyorum
iki mýsra d/üþüyorum secerene
`Gamzelerim çölde serap gibi sevdiðim,
güldüðümü sanýyorsun...aldanýyorsun. `
Gece hazýrlanýrken gündüzü esâretine almaya
geleceðinden göçe hazýrlanýyor hayat belirtilerim
içime sesleniyorum bir an durup
Niye harabesinde tutsaksýn ki yüreðimin?
Göðsüne acý iþle(n)miþ genç bir kýzýn
diline düþüyor hayat hikâyem
bin kat daha acý ekleniyor derdine
köprüsünden geçemiyor hayat nehirimin
görüyorsun ki sevgilim
’Alabildiðine delilsiz seni sevmelerim.’
saçýma yýllarýn küfü düþerken
manen çok uzun bir ömür hükmüne geçsin diye sessizliðim
ârþa cilve yapan kuþlar misâli
dýþý cývýl cývýl
ama içimin beni terkettiði müþkilâtla
fezânýn gölgesine yorgun düþerim
Ebedi mutluluk nerede sevgilim?
hayatýn çetin yükünü sýrtýma yaslayan babamýn
kýrk sene evvelki vahþetgâh halinde mi?
ölmüþ kalplere zûhûr eden gülüþlerimin
kanunlarýyla ters düþmemde mi?
as’sýn yüzümü nefsimin fir’avunu daraðacýna
kanayan yaralarýmýn
gözünden ferinin aktýðý cennette mi baþým göðe deðecek
Sevgilim!
bir damla gözyaþýný bölüþtüðüm o büyük
âþk hangi hücrende iltica edecek
-ve sevgilim!
öylesine terket ki beni
hiç bir cümleye sýðdýramadýðým seni(n)
kemâl-i hürmetle eðileyim önünde