Kalbimin Attığı Yer Âşkına
zeynn
Kalbimin Attığı Yer Âşkına
Sevinecekken bir kaç dakikalýk bahaneye sýðýnýp,
Bedenime dar gelen gençliði kan kusarak teslim etsem ihtiyarlýðýn buruþmuþ ellerine
Üzerimden çýkartýp kutsallýðýný aþkýn,
Ufkun batýsýna kýracakken ümidin dümenini,
Köhnemiþ kollarýmý her fýrsatta bükse yüreðinin büyüklüðü Azeeza!
Ve ben barut patlayasý avuçlarýmý
Toprak yýðýnlarýna bastýra bastýra
"Allah’ým! Söndür bu nâr’ý." diyerek dûâ etsem meleklerin iþtahýný kabartarak.
Bu gün kaçýncý ak düþtü saçlarýma
bilmiyorum ama
Ölüm yaklaþtý galiba
Gözü aç iblisin gözleri bir baþka bana Azeeza!
Batýþýný gölgeme dayaya dayaya uzaklaþýrken karanlýk,
Kaldýrýmlarý süpürse yine yalnýzlýk
Ve ben hangi bahanenin soru iþaretine sýðýnsam yine Azeeza?
Kendimden kaçarak
Ey Azeeza?
Niçin þehrimi selamlamadan gidiyorsun!
Yalvarýrým ayakta kalmak için çabalayan cüssemde
Bir sabah namazý vakti kadar soluklan
Ýmhâ et yüzüme hýzla çarpan mayýnlarý
Gýrtlaðýmý sýkan inlemeler kulaklarýmý çýnlatmadan sustur
Sus Azeeza!
Vur þu dili yerleri süpürenleri ikiþer üçer
Vur ki;
Önünde öteden beri beslediðim duygularýmýn itibârý diz çöksün Azeeza!
Kim bilir?
Belki de yýpranmýþ sevdamýzýn üstünde dolaþan sisi yokeder
Duruþunun ayak izleri.
Gel!
Doðusuna bata bata baðýrtalým gözlerini uzaklarýn
Gel Azeeza!
Ovalarýna buðday ekelim hayâllerin
Kuzeyinde bayraðýný çekmeden Azrâil ecel terlerimin
Boðazýmýn eli kolu baðlanmadan
"Allah’ým! Bir nefes miktârý inþirâh." demeden çaresizliðin gölgesinde
Mukaddes bildiðin ne varsa
Mukaddes bildiðin ne varsa, Azeeza!
Payýna düþmeden cehennemi azâb ruhumun
Bitsin artýk bu âh’lar
Çek pimini þu ayrýlýðýn gell!
Kalbimin attýðý yer âþkýna
Yetsin artýk topraðýmý talan eden bu fýrtýna
Dinsin kulaðýma fýsýldanan ölüm çýðlýklarý
Gel!
Bir bilsen gözyaþýmýn bile nasýl inlediðini Azeeza!
Zatüre geçiren çocuk kadar çaresizim kollarýnda zamanýn
Emsalsiz göðün mavilerinde kaybettim ben bakýþlarýmý,
(ki zaten avuçlayamadýðým bir parça mutluluða dûâ’lardan gökkuþaðý biriktirdim)
Ne vâkit gece çöreklense ruhuma
Aðýtlar takýlýyor boðazýna sesimin,
ve sabr deryasýna karýþýyor cümlelerim.
Ne dersin Azeeza!
Kumlar adedince fatihâ dillensem göklerden,
Semavât titrermi heybetinden sesimin
Ya da periþanlýða vurup aðýrlýðýný bedenimin yeniden,
Sübyan bir çocuðun bedeninde mi dirilsem...!
Zeynep Ece Eren
Ressam:Yasemin Yýldýrým’a sonsuz teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.