önce insan dedim insan defn’edilmedi ortalýktaki ölü baþka hem bir kiþi deðil onu öldüren yýllarca kalbine saplanan oklar kanlarla iz yapmýþ ülkemiz sokaklarýnda
insaný delirtir bunlar dedim deli deli konuþan adamý görünce söz çýldýrýr, dil dönmez olur suslar yaþanýr gömülürken hayatlar arkalarýndan baka kalýr gözü yaþlý çocuklar kömür kokmasýn diye yavrusu baðrýna basar anne
heey deli adam! o gördüðün Ýstanbul’lulara bakma sen insanlarýmýz daha baþkalaþmýþ iyi yönde dediðin daha ince daha kibar. eli sopalýlarý görmedin belli hem yeni gelmiþsin Amerika’dan haberin olmamýþ bugün sokakta vurulandan hangi insanda incelik?
ince ince oyuyorlar içimizi kalýn fikirler dokuyorlar kaba saba sözcüklerle son duamýz okunuyor minarelerde okunan sanmayýn yaþam selâsý sýralandý kaza diye öldürülenler sorumlular yine lâf ebeliðinde suçlu yaratýlýyor!
nasýl bir dünyada yaþýyorum oysa glmeceleri, gülmeyi severim ben hakký olmamalý kimsenin beynimdeki gülüþleri çalmaya..
sokakta bir ölü daha azaltýlmalýymýþ dünya nüfusu
durma uyan insanlýk ölmedin biliyorum
23. 05. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.