RUHU ÖLENLER DUYSUN
...................................................................(Alýn teri kömür olanlara...)
Elim yüzüm kapkara, umutlarým bembeyaz
Ben rýzkýnýn derdinde bir maden iþçisiyim
Hiçbir zaman etmedim kaderime itiraz
Ben helal kazanýlmýþ lokmamýn bekçisiyim
Yokluk nedir bilmeyen, halimden anlayamaz
Fýrtýnalardan geçtim, yüreðim oldu ayaz
Menfeati uðruna ne eðilenler gördüm
Böyleleri yüzünden utandým insanlýktan
Hayatýn gayesini kendime kaç kez sordum
Býktým -boþver aldýrma!- sözlerini duymaktan
Maðrurlarla arama aþýlmaz duvar ördüm
Fakirliði alnýma þeref diyerek sürdüm
...
Erkenden dönecektim, bu akþam eve oysa
Kýzýma söz verdiðim bebeði alacaktým
Güzel bir gelecekten bahsedecektim daha!
Ben sizinle mutluyum, deyip sarýlacaktým
Böyle ansýzýn gitmek dokunmuyor da bana
Nasýl katlanýlýr bir babanýn yokluðuna
Evlatlarýma yalnýz, pak ismimi býraktým
Ben Soma þehidiyim,bir yetim sýzýsýyým
Doðrulukla yaþadým ,yanlýþlara ýraktým
Vefakar bir annenin,silinmez yazýsýyým
Karanlýk dehlizlerden sonsuz aleme aktým
Adalet gelir diye,bir ýþýk da ben yaktým
...
Ben bedenen öldüm de ruhu ölenler duysun
Hissizliðe mahkumlar hep kibriyle uyusun...
...................................................( 20 Mayýs 2014, Ýstanbul..mürsel emre doðan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.