kalbimiz sevmiyor yalnýzlýðý sevdalý yollarýna gül dikiyor kimi al kimi beyaz yýllarýn ayrýlýk mendillerini iþlemeyi býrakýyor atýyor yolu uzun sulara
sevmiyor yalnýz tik taklarýný saatin takvim yapraklarýnýn tek baþýna düþmesini o sýcak insan sesini arýyor sesinde soluðunu duyduðu adýmlarýna karýþan adýmlarý
artýk istemiyor kendi elleriyle yakmak umut ateþlerini düþlerinin birlikte baþlamak istiyor yeni günlere hesapsýzca yaþamak yaþamadýklarýný arkasýnda tökezleyen yýllarla
yeni çiçeklerle yeniden omuz verip yýkmak istiyor önünde yükseltilen aðýr aksak daðlarýn dumanýný üfürmek bir solukta otaðýna çökertilen ummaný
birlikte ýþýða doðru yürümek güzel bunu biliyor kalbi yalnýzým tutarak dostun lir elinden nabzýnda atarak kardeþinin beklemek ölesiye silivri zindanýnýn önünde bile
22. 05. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.