sessizlik...

aþkýn en içli þiirleriyle ýslanmýþ kollarým
bugün ne kadar da sessiz ve kimsesiz
sanki bu eller ve bu parmaklar
hiç tutmadý ve hiç dokunmadý kimseye.

bugün hüzün bir bulut gibi yayýlmýþ üzerime
baþým önümde nutkum kesilmiþ gibi
hiçbir lokmayý ve hiçbir sözcüðü yutamýyorum
çýkarsam çýkmýyor.

donup kalmýþ patlamayan namlu gibi
ne kadar sýkýþtýrsam tetik basýlmýyor
ses çýkmýyor
sessizlik bozulmuyor..

anlaþýlan bugün nefessiz uyuyacaðýz
sabah ne olur,
þafakta kuþlar öter mi
daðýlýr mý sessizlik
doðrusu bilmiyorum.

mayýs/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: