Bir eylemin yýlmayan neferleriydik seninle,
Eylem yaþamaktý.
Ve ben iliklerime kadar seni yaþardým.
Sonra kadýn olurdun bana,
Adýnla baþlardý her þey,
Bir bir yitiyordu alfabemden ýrkçý harfler.
Sen vatan oluyordun,
Onlar göðsünde þiir.
Bir destan büyüyordu avuçlarýnda,
Sana hicret ediyordu kuþlar,
Ensar oluyordun sonra muhacir bedenime,
Bedenim, ülkemin çorak coðrafyasý,
Gözleri zonguldak’a bakar,
Beyni doðulu bir rüzgar,
Allah’ýna kadar taþralý,
Biraz kirli sakallý.
Bir göçük olur yüreðimde,
Altýnda iþçi bedenim kalýr,
Kocaman ellerin anneme götürür beni,
Annem olurdun günlerce,
Göðsünde emzirirdin acýmý,
Var gücümle asýlýrdým helal memeye,
Ve dinerdi her þey.
Ben dengbejken daha adý duyulmamýþ bir zozanda,
Sen çoktan kahramaný olmuþtun aþkýn,
Sazýmýn tellerine asmýþtýn üvey melodileri,
Ýnceden oturuyordu aðýtý, yanýk,
Baþý iki eli arasýnda yazýk.
Sen Türkçe aðlardýn,
Ben Kürtçe silerdim yaþlarýný,
Kardeþ haklarýn sevgili çocuðuyduk.
Ayrý meridyenlerde büyümüþtük,
Ayný hayat bilgisi derslerinde.
Seni sevmek seçmeli dersiydi.
Ben en çok seni severdim.
K/adýn; Gönül,
Silueti; benden uzak,
Bir eylemde tanýþmýþtýk,
Adý yaþamak,
Çok deðil,
Birkaç milyon yýldýr onu yaþarým.
Düþlere düþerdik birlikte,
Elimizden tutan olmazdý,
Tufandan çýkmýþ iki canlýydýk,
Ben dað olurdum, sen karým.
Bize sýðýnýrdý ülkesiz kuþlar,
Sen yuva olurdun, ben baba.
Sen üzerime erirdin,
Ben donardým.
Sonra iþçi oldum bir gün,
Cevher iþçisi,
Sabah öperek yolladýn,
Ben akþam dönmedim.
Ve hala devlet bedenimi arar bir enkazda.
nöbetçi_piyanist