geçmiþin gardiyanýyým ne kadar suçlu aný varsa hepsini kilitledim ýþýksýz hücrelere ne bir damla gözyaþý veriyorum ne de bir dirhem özlem acý çekerek ölsünler istiyorum
elimde onlarca anahtarla duvar kadar hissizim çýðlýklar yükseliyor penceresiz odalardan duyuyorum kimi bir çocuðun sesiyle haykýrýyor kimi pamuk prensesin oysa hepsi cadý hepsi soytarý kapattým kulaklarýmý acýmasýz ve umursuz’um
ah ne çok yaktýnýz canýmý ne zaman içimde bir mum yansa sizdiniz üfleyerek söndüren sizdiniz gülerken aðlatan öyle kalleþçe idi ki geliþleriniz baharýmý beklediniz hep kýþlarý beraber yaþamamýþýz gibi ne istediniz papatyalarýmdan
söyleyin çaldýðýnýz gülüþler’imle ne yaptýnýz kahkahalarla gülsem yine de unutmazdým ki sizi niye hep haindi telaþlarýnýz biblo gibi saklamak isterdim oysa her birinizi kitabýmýn sayfalarýnda gül gibi kurutmak ve çýkarýp acýttýðýnýz yerden öpmek koklamak biricik geçmiþimi
þimdi intikam saati madem ki yaþamayý bilemediniz o halde ölünüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
mystique Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.