Merak etme sen anne, çoktan büyüdüm artýk
Eskisi gibi deðil hiçbir alýþkanlýðým
Meselâ, geceleri üstüm kalmýyor açýk
Bariz anlaþýlsa da özde afacanlýðým
Âni bir ciddiyetle, hâli devralýr mantýk
Çocuklarla birlikte benim de yüzüm soldu
Oyunlarýna oyun bir katamadým anne
Her yan beton yýðýný, boþ arsa tarih oldu
Mekân bulsam, birlikte oynarýz hem kime ne
Ama nerde, yazýk ki þimdi her þey bozuldu
O ceviz aðacýný unutamadým anne
Upuzun saçlarýmý gölgesinde tararken
Nasýl isterdim bilsen âný yaþamak gene
Üstelik, son zamanda bir telâþla uzarken
Hep aklýmda, geçse de üstünden onca sene
Salýncak kurduðun gün, sanki daha dün gibi
Ýki çocuk annesi oldum olmasýna da
Bir türlü büyümedi içimdeki o sabi
Tamam öyle minnacýk kalsýn kalmasýna da
Daha çok özlüyorum yaþýma inat sanki......
10 Mayýs 2014 / NÜS