Muhtemelen, kendi gibi fakirdi
gözlerini denizden
tenini beyaz bulutlardan alan
kadýnýn düþleri
dediler....
halbuki
O herkesten daha çok
Zengindi
bilemediler....
-------------
Aþktan yoksun yanýný
býrakýp da rüzgârlara
düþsen yollarýma,
acýtmadan tararken
baharýn ýlýk yelleri saçlarýmý,
koþup da gelsen
gelip de öpsen
soluk benizli gecelerimden
Ah gözlerinde cenneti gördüðüm sevgili
yanaðýnýn gamzesine
yenik düþerken
mavi düþlerimin parmak uçlarý,
tam cesaretimi toplamýþken
maðrur bakýþlarýndan
korkup daðýlýrdý hislerim
Zoruma gidiyor yar…
zoruma gidiyor bu hallerin
tabiatýný topraktan alan,
teni, sulu sepken çamur kokan yar...
al...
al hadi...
yüreðimle birlikte bütün hayatým senin.
bilsen…
bilsen ah!...
senden habersiz büyütürken sevini
yumruk kadar yüreðimde
sana dair
neler neler gizledim.
Bak! þu an gördüðün
içim-dýþým her yaným
aþk denilen kördüðüm
nasýl kahroldum bilsen
yanýnda sessiz sessiz dururken
bir görseydin
feryadýmý ellerimle katlederken
Nasýl binlerce kez öldüm
ve nasýl...
binlerce kez dirildim.
Ah sevgili!
ne baktýðýn kadar
ne de gördüðün kadardý içim
fark etmedin bile
avuç avuç
sevdamý doldururken ceplerime....
Yine yetmedi yine....
kendi kendime çýldýrmýþ gibiyim,
uzletimin buz gibi yelinde
sabahlara dek titrerken yüreðim
hâlâ tutmaya çalýþýyordu
sudenaz düþlerimi ellerim…….
NÜS