Ankara

Çocuktum
Aþkýn ne olduðunu bilmediðim vakitlerdi daha
Çankaya parkýnda, ata kulesinde
Sarýlýrken avuçlarým annemin avuçlarýna
Gecekondularýn bahçelerinde oynardý büyümemiþ yüreðim



Yýllarýn ardýndan
Büyüyen binalar
Artan insanlar
Aþkýn adýný öðrenen bir ben daha



Batý kentte karýþýrken gençliðe
Kýzýlay’da kalabalýklaþtý can çiçekleri
Dostluða kadeh kaldýrýp Sakarya’ da
Türkülere alkýþ tuttu ellerim



Þimdi seni çok özledim, büyüdüðüm kentim
Ýçinde barýndýrdýðýn
Sevdiklerim, sevmediklerim
En çokta büyümeyen çocuk yanýmla yüreðimi býraktým
Özlem þehrimin her noktasýna



Þimdi aç kollarýný Ankara
Bir kez daha doðacaðým yeni günün sabahýna
Dostlarýma, yavrularýma birde atamýn huzuruna


Özlemin dinmek bilmeyen sýzý
Az kaldý mutlulukla kavuþmalara


Sosyal Medyada Paylaşın: