Mavi'ye Özlem

zamaný durduran tüm yüzlerin hüznünde
akrebin zehri saklýydý
ki, gözleri hep yaþlýydý bekleyenlerin

ben bunun þiirini yazabilseydim eðer
’yaþamaya devam edin’ koyardým adýný
gelmiyor beklenen
gelmeyecek


biz

yalnýzlýða olan esaretimizden
kalabalýðýn þiirini yazmaya cesaret edemedik hiç
oysa þiir, baþlý baþýna bir kalabalýktý
ve ölesiye yalnýzdýk bir þiir boyunca

renginde ceset kokusu taþýyan kelimelerimiz vardý
satýrlarýmýzý keskin satýrlar acýtmýþtý uzaklarda
ücra bir mürekkepti kalemimizde biriken telaþýn adý

adým adým kelâmlarýmýzý sýnadý kapý kollarýndaki resimler
biz gözlerimizi ne zaman uzaklara düþürsek
bir yerde, birisinin nefes alýp veriþini duyduk
’o þimdi nasýldýr, iyi midir?’ diye tükettik kendimizi

ne ayrýlýklar yaþadýk böyle, ölüm gibi

amaçsýz paragraflar döktük her gece güncelerimize
yastýðýmýzda gözyaþýmýzý
zarflarda, anýsý olan güllerimizi kuruttuk
ve unutulduk

masum bir ay seçip kendimize, ömrümüzün suçlusu ilan ettik onu
durup durup takvimlerde onu aradýk, bulamadýk
bir gün o ay yeniden geldiðinde rakamlarýndaki kahraman ölüydü
masumluðu suskun, nefesi eskiydi
ve ihmal ettiðimiz bir yansýmaydý artýk aynada ki suretlerimiz
biz, biz deðildik birini özlerken
ve biz, ne kadar da bizdik aðlarken


ben

kalbimin satýrlarýndan mavi renkli bir þiir geçti
ve ben o þiiri senin gözlerine adadým
sakin, karanlýðýndan arýnarak gelen bir þiirle
güneþin yolunu gözledim

seni özledim...


sen

mavi renkli bir þiir yaz bana bu gece, ama gönderme
çünkü bir kere okursam, hep beklerim...


Sosyal Medyada Paylaşın: