K/ayıp Kelime
kayýp masallarýn son cümlesinde yazýyordu ayýp sandýðýmýz kelime
’aþk’ bir ayýpsa suçsa, tutuklasýn beni tüm þiirler !
o bir þiirdi, aþk bir þair... cevabý henüz bulunamamýþ bir bilmeceydi sanki içim
yoklukla varlýk arasýndaki o tuhaf çizgide sendeleyiþteydim.
ellerim, þehrin uðultusunda bir sise kapýlmak istiyordu
ve üþüyordum, ne zaman birinin gözbebeðine süzülmek istesem
ne zaman denk gelsem ayrýlýk gibi güzün sýzýsýna...
satýr aralarýna karýþan kar soðuklarý gibi
yazýn ortasýnda üþüyen bir kitap yazmak istiyordum
yazarken ben titreyeyim
okurken, o üþüsün
çok üzülsün
nerden bulaþmýþtý bu cani haller üzerime, bilmiyordum
tedavisini bulamadýðýmýz acý/tatlý bir hastalýktý þairlik
tek ilacý vardý bildiðimiz, çare miydi öðrenemedik
sadece yazdýk, yazdýklarýmýzý seyrettik
o benim yüzümde kirpiklerini saklamýþtý
ben onun yüzünde bakýþlarýmý aklamýþtým ellerinde eski anýlarýma benzeyen ko(r)kular vardý
güncelerimde adý eskimeyen bir resimdi sanki gözleri
bir resimdi, yýllara meydan okuyan
tozlanmayan
unutulmayan
ona þiir yazmak kadar zordu bazen yaþamak
sýzýlý bir þiir kadar paramparçayken kalemim.
üstelik kelâmlarýmda ’umut’ bir mezar bulmuþken kendine
ben de, o gittiðinde sormuþtum kendi kendime
kader miydi onu gidiþiyle, ölümüyle yenen
hepimiz mi ölüyorduk yoksa, daha yaþarken
garip bir histi, simsiyah gidiþini bembeyaz sayfalara dökmek
gece kadar uzakken ona, gün kadar yakýn olmak öyle
ne diyordum ben o gittiðinde
evet evet, yok olmak iþte
nerdesin þiir’im, nerde senin þairin
nerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.