yoksulduk yoksuldu sokaktaki bütün çocuklar zenginlik gözümüzde zümrüdüanka kuþuydu ona öyle kolay eriþilemezdi bir tüyünü bile koparamazdýk kuyruðundan tutupta
eski zaman taþlarýnýn üstüne otururdu annelerimiz kendileri masal iken masal satarlardý kendimizden geçerek dinlerdik padiþahýn oðlu sevgilimiz olurdu bilmezdik kimlere yar olacaðýz
satýcýlar gelirdi evlerin önlerine bohçacýý diye baðýrýrlardý bir þeyler alýn güzeller derlerdi sonra elleri bellerinde, saçlar baþ baðlama bazýlarý aðýzlarýnda sakýz çýtýrdatýrlardý sonra da patlatýrlardý, pazarlýðýn ortasýna
erkekler iþ dönüþü bir göz atarak kadýnlara ne çok oturuyorsunuz diye bir tafra yapýp yukarý çýkarlardý evin tahta merdivenlerinden o zaman toparlanýrdý kadýnlar dürülür çantaya konurdu el iþleri okþanýrdý çanta, tozu silkelenirken
ne güzel zamanlardý, on kuruþa halka yirmibeþe simit sinemaya girerdik bir liraya, bazen de bedava babamýz belediyede memur ya takardý önümüze belediye odacýsýný götür bunlarý sinemeya koy derdi sanki bize kocaman bir dünya baðýþlardý karanlýk rutubetli havasýna dalardýk sinemanýn deli Acem karþýdan bize deynek sallardý
bað bahçe çay kum bizimdi cývýl cývýl bir güvercin sürüsü gibi daðýlýrdýk aðaçlara sulara bir yerimiz kanarsa kül basardýk biraz ekmek biraz tuz yeterdi bize türküler çaðýrdýðýmýz dallar altýnda biraz gök domates severdik
hayatý kurduðumuz küçük ülkelerde öðrendik kendi kurallarýmýzý koyduk hepimiz padiþah, kral olduk savaþmadýk haksýz yere aðaçlar devirmedik toprak vermedik özgürdük özgürdü ülkelerimiz tek kusurumuz vardý yoksulluk büyüyünce çaresine bakacaktýk onun da!
8. 5. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.