Gece, Ateş ve Sen

Zaman suratýmý büzüp geçerken,
Sen benim türkümde olmayacaksýn.
Yaðmur kanatlarla göðe uçarken,
Bulut bulut beni yolmayacaksýn.

Bakýþlar gömüldü yar birbirine
Gecenin sesine leke düþürdü.
Reyhasý sarýldý bak ellerine,
Ayýn çið ýþýðý günü piþirdi.

Alev çýtýrtýsý yaþattý seni,
Kavurdun,döküldü etim yerlere,
Bol ýþýklý varlýk kuþattý beni,
Can verdi gülüþün uçan harlara.

Ah, sisler içinde parlayan yangýn
Bir tavus kuþunun kuyruðunda gül.
Mavi damarlardan fýþkýrýr dengin,
Seni de, beni de doðurur bu kül.

Süsle saçlarýný dikenleriyle,
Haleler içinde tel tel ateþin.
Aydýnlansýn senden sekenleriyle,
Gecede hükmü yok ayýn,güneþin.

Arama sen beni buðulu camda
Gecenin öteki yüzünde ara.
Ateþten,katýksýz,yorgun akþamda,
Kirpikler sürtünür düþer sulara,

Zaman suratýmý süzüp geçerken,
Sen benim türkümde olmayacaksýn.
Bu yangýn yerinde seni içerken,
Akacaðým sana, solmayacaksýn.


Osman Velioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: