Nebbaş

Ilýk bir sonbahar ’merhaba’ dedi,
Yine yol göründü kelimelere..
Gün telaþ içinde, zaman inledi,
Anýlar saldýrdý son dizelere.

Bir akþam üstüydü, yalnýzdý sokak,
Kurþunlandý yürek,sýzdý muttasýl.
Yýrttý yýldýzlarý sesleri: þak, þak!
Tükendi otuz beþ senelik fasýl..

Ýbtizar meylinde bir geceydi o
Sönmeyen sigaram þahittir buna,
Bilemedim gülüm kimdi, neydi o?
Körkütük yapýþtý varlýðý cana.

Ondan arta kalan bir yangýn yeri,
Deryalara bansam kora kâr etmez.
O yýldýz gönlüme aktýktan beri,
Varlýðýn boyutu sýðmama yetmez.

Ölüm pusu kurmuþ günde, kuþlukta
Ruhumu yalayýp yalayýp kaçar.
Öksüz dolaþýyor sesim boþlukta
Bilmem hangi baðýn gülüyle açar.


Osman Velioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: