Berivan
bütün renklerimizi vurdular berivan
ip yalnýz dönüyor her uçurumda
bilmeden kimi sevdik ?
niye ipimizi gökten kestiler
salsam yanýma düþüyor
dudaðýmda yýrtýk uçurtma.
kerpiçe sýkýþtýrýrdýn saçlarýný
utancýn, rengini yarattý kýrmýzýnýn.
berivan,
benide göðsümden önce göðümden vurdular
seninle ayný gözden aðladým
yer gök arasýna siyah örtü kurdular.
bulutlar kapattý göðe çýkan penceremi
sonu düþmekle bitiyor dilek yýldýzýnýn.
iki yârdan çok iki yaraydýk
kaderin tek yüzünde
gitmen karanlýðý silmedi
saçlarýný aralayýp ay vurmayacak bir daha yüzüme.
demirin üstüne döküldü saçlarýnýn telleri
bir avuç saçtý özlemim.
rüzgâr kaçýrdý saçlarýný
bütün kestirme yollar bitti berivan
düz çýkmýyor yokluðun
býraktýðýn yerde deðilim
nede döküldüðün yerde
s/aklýndan sarkýttýn ay parmaklýðý buselerini
sarmýyor berivan demirin soðuk elleri.
senden sonra bütün sustum!
yoruyor beni ardýmý sancýma basmak.
söyle bana yaþam
aþk seni hangi dilde susturacak.
bak ölümüz aðlýyor çýrýlçýplak.
/yüksel batu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.