Kalk iki satýr yaz dese kalemim. Gülümsüyormuþ bir de, bak virgüllerim. Didaktik mi caným bu, hani sitemim. Gülen beri gelsin, ben mutsuz noktayým.
Kâðýdým apak, kalemim dolu. Bir yazýversem de, bak destan oku. Sýðmýyor vicdanýma, bu lirik doku. Akrostiþ diyemem, pir unutkaným.
Konuþur el âlem, birçok lakýrdý. Yazamam bilin artýk, o ilk satýrdý. Ünlemler bitmedi ki, artýk býktýrdý. Susarým bilinsin, belki yazarým.
Yazar mýyým sandýnýz, iki satýrla. Ancak ve ancak vezni aruzla. Hadi caným, ona serbestte fazla. Kalemime acýrým, amma kanarým.
Âþktan bana sakýn ha bahis açmayýn. Ne diyorum size ben, bir tövbekârým. Güzeli görürsem mi? –peki ekmek kýrarým. Beþerim ya hani, belki ben de þaþarým.
Ne dersiniz âþk öldü de, biz mi gömmedik. Hayaller de pir hoþ ki, sanki sevmedik. Azizim yoðurdu bile biz üflemedik. Ne demiþtim, ben âþksýz bir ziyankârým.
Hilal ÖZDOÐAN 2014//TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiirşinas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.