TRABZON
Ne çok seviyorum Trabzon seni.
Nasýlda benziyoruz birbirimize deðil mi?
Yorgun düþtün sende, efkârlýsýn besbelli.
Gözlerine hüzün çöktü, gitmek gerek öyle mi?
Hadi kalk gidelim seninle Akdaðlara.
Sessizliðin çýðlýk attýðý, baþý duman daðlara.
Hasret çeksin kýymetini bilmeyen,
Ah-ý figan etsin gözlerini sevmeyen.
Þiirler yazýlsýn liligum yalnýz sana,
Güneþe peþkeþ çeken hatta toprak utansýn.
Nihayette karýþalým seninle dumanlara.
Yeþile hasret olan, susuz kayalýklara.
Gitmek tasa, kalmak elem.
Seninle vuslat güzelde, sonra ne der el âlem.
Güneþe emanet ol ama sakýn kanma ebeden,
Mavine gömülmeye geleceðim tez elden.
Hilâl ÖZDOÐAN
16.11.11 Trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.