Âşık

Çýkma dedim âþýk, sen yaðmurda dýþarý.
Fitne fücur bu millet, bilmez köþe bucaðý.
Günahý cümlesinin benim baþtan aþaðý.
Yaðmaz o rahmet bile, kalbime benim.

Yatsýdaki ezan bile hemen okundu.
Akþamdan kaldým ya, tövbem bozuldu.
Cihanýn tüm dertleri, sanki bana yazýldý.
Gök bile tükürdü bak, yüzüme benim.

Senin kutsal sandýðýn, ahh o sadakat yok mu,
Ara ki bulacaksýn beþerin doðrusunu.
Eðri boynu aþýðýn, olsan ne yazar doðru.
Güneþ bile doðmuyor, þu gün yüzüme benim.

Rabbin helâl kýldýðý, bir bana haram sanki.
Zehir zýkkým da yutsam, bir kusan benim sanki.
Hazmedemiyorum madem, doldur içeyim saki.
Yýldýzlar da kaymýyor, bir dileðime benim.

Kurtul diyorlar bana, dünyanýn eleminden.
El çekmek çok mu kolay, faninin þu nefsinden.
Yediðim yetmedi ya, dünyanýn sillesinden.
Ne fýrtýnalar geçmiþ, þu yüreðimden benim.

Ýncindi dogrudur bu þair, ta derinden.
Ama hiç vazgeçmiyor, Mevlânýn kaderinden.
Ah etmez bilirsiniz, anca yazar serbestten.
Necip Fazýl demeli; Bir baþý aðýr da benim.

Hilâl ÖZDOÐAN
2014//TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: