sen essen de inceden inceye bahara

ben çok uzaðým o mevsime
iliþmiyor nefesin kulaðýma
burada hava kapalý ve yaðmurlu
ýslanýyor mavi yaseminler
ýslandýkça iþliyor içime
hüznün çekici kokusu

aþýðým ayrýlýða

neyleyim baharýn sözüm ona utangaç hallerini
kanmýyorum artýk sahte gülüþlerine
çok gördüm inci diþlerini
kimi temiz kimi pis sýrýtýþlarda
üç aþaðý beþ yukarý
hepsi ayný

oysa
teslim olmuþtum aþka
alýp hançeri vurmalýydý dudaklarýmdan
mühürlemeliydi beni sana
ama titredi elleri korkuyla
baktým ki havada þýmarýk bir rayiha
anladým hemen
belli ki son cemre de düþmüþ
cilveli bahar göz kýrpmakta
biraz oynaþýrýz gider
inan bana hiç önemli deðil
burada hala ýslanýyor yaseminler

anla
ben kýþým
en karasýndan

yaðmadan gürlediðimi duyarsa biri
savurup köklerinden koparamadýðýmý
hükmüme kafa tutan gölgeni
tekrar yazarken
sildiðim yerden cismini
kýrýlsýn kalemim
erisin buzlarým
baharlar geçsin üzerimden
silineyim takvimlerden

ölmezsem ölümüne gidiþlerimin aþkýyla
titrerse dilim son sözlerin çýðlýklarýnda
yemin ederim
tükürürüm suratýma
vazgeçerim kendimden
asarým adýmý dar aðacýna
Sosyal Medyada Paylaşın: