gri

pencerede oturan kadýn
sadece baþýn görünüyor dýþarýdan
gri saçlarýn
ama biliyorum
odanýn duvarlarý da gri
perdenin çiçekleri
üzerindeki elbisenin
cebindeki pamuklu mendilin
hatta radyodaki þarkýnýn makamý gri

aðaçlarýn yapraklarý
serçelerin kanatlarý
sokaktan geçen insanlarýn
hayal meyal seçe bildiðin siluetleri
çöpteki kedinin tüyleri gri
gözlerin de gri gördüklerin de
ruhun gibi
habersizce
siyah düþmüþ
tüm beyazlarýnýn içine
her þey gri
ölüm gibi

kapýný çalan sessizliðin
içeri girerken attýðý kahkaha gri
baþ ucunda yanan idare lambasýna inat
karardýkça kararan gecenin
artýk sana dost gelen yüzü gri
yastýðýnýn kokusu
hatýrýný sormayan uykularýn huysuzluðu
zaman mevhumu gri

selamsýz yorgun sabahlarýn
yüzüne vuran þavký
dünden kalmýþ ekmeðin tadý
dumaný tüten çayýnýn demi
akrebin yelkovana aþký
resimlerde gülen çocuðun dudaklarý gri
sahi kimdi o çocuk
hatýrlamýyorsun deðil mi
anýlarýnýn rengi de gri

ellerin gri
bir zamanlar o elleri tutan adamýn
giderken giydiði paltosunun rengi gri
arkasýndan döktüðün gözyaþlarýnýn
onu beklerken suratýna gülen yalnýzlýðýn
bir düþ gibi geçen ömrün
takvimdeki son yapraðýn
adý gri


Sosyal Medyada Paylaşın: