Umut

Ýlkbaharýn güneþli günlerinden biri
Uyandým ansýzýn sabahýn erken saatleri
Olanca gayretimle kalktým yataktan
Hatýrladým gece ne kadar kötü geçti


Sana bir türlü haykýramadýðým sevdamý
Rüyamda anlatýyorum, bulduðum cümlelerle
Önce sessizce beni dinliyorsun,
Sonra bu iþin olmayacaðýný söylüyorsun...


Ýþte ansýzýn beni uyandýran þey bu
Gecemi zindana çeviren rüyanýn sonu
Benim, yüreðimde kývýlcýmýný attýðým,
Alevlensin diye, yandýðým sevdanýn sonu bu mu?


Sadece bir rüya diyerek geçiþtirdim
Senin için yüreðimde fidanlar yetiþtirdim..
Sevdaný kalbimin en derinlerine yerleþtirdim
Geçen bir yýla raðmen, hala umudumu yitirmedim..


Çünkü asla umudumu yitirmemeliydim
Kendimi olumsuzluklara itmemeliydim
Umudum herþeyden aðýr basmalýydý zihnimde
Hayatta ki izlenimlerimden bunu öðrendim...


Vapurda giderken, yanýmýzda martý uçuyordu,
Belki simit atarlar diye, umutla nasýlda ötüyordu
Erik toplamak için çýktýðým aðaçta, yavru kuþlar,
Nasýlda heyecanla annelerini bekliyordu...


Ne bizim martýlara simit atacaðýmýz belliydi,
Ne de annelerinin yavrularýna yiyecek getireceði..
Ama onlarýn umut doluydu bekleyiþleri...
Ve hiç umutlarýný yitirmeyeceklerdi...


Ameliyata giren bir kiþinin yakýný.
Umutla bekler dýþarýda, unutup hayatý,
Memurlar maaþlarýna gelecek zammý,
Ailelerde çocuklarýnýn evleneceði zamaný..
Büyük bir umutla beklerler, bilmezken olacaðý...


Herkeste bir hayal, bir umut var,
Benim yüreðimde koca bir sevda var,
Küçük bir belirti býrak, bu beni sarar,
Umudumu ne denizler taþýrýr, ne de daðlar...


08.05.2008
PERÞEMBE

Mustafa KAPLAN
Sosyal Medyada Paylaşın: