Seni düþlerime koyduðum günden beri Bir türlü gerçeðe dönüþtüremedim Seni yüreðime ektiðim andan beri Bir türlü dilime döküp söyleyemedim...
Aðaçlar çiçek açtý, ortalýk yeþillendi Gönlüm bu fütuhattan nasiplenmeyi bilemedi Kalbim hep, o dedi, o dedi, o dedi Bir türlü senden vazgeçemedi...
Haziran geldi aðaçlar meyvelerini verdi Damaklar bu meyvelerle daha da lezzetlendi Aþýklar bu mevsimde dünyalarýný birleþtirdi Benim ise bitmedi gönlümdeki eleþtiri
Gönlüme bir kývýlcým attým tutuþtu Yüreðimde koca bir yangýn oluþtu Sevildiðini bilmeden sevmek suçmuydu Eðer sevilmezsem benim halim ne olurdu?
Ýlmik ilmik dokundum hayat tezgahýnda Har har yandým sevda yangýnýnda Kendime bir eþ bulamadým, aþýklar sokaðýnda Seni bir türlü koyamadým, gönlümün limanýna...
Sonbahar geldi çattý, aðaçlar yaprak döktü Fýrtýnalar koptu hep, ne fidanlarý söktü Yüreðim haykýrdý ama, aðzým hep dudak büktü Bu karþýlýksýz sevda , sýrtýmda büyük bir yüktü
Günler geçti bir bir, toprak beyaza büründü, yüreðimden kýrýk dökük cümleler söküldü, Bunlar kalem ile beyaz bir kaðýda döküldü, Senin hayýr cevabýn ile bütün hayallerim söndü...
Ne þiirlerim yüzümde gülücükler oluþturdu, Ne de hayat beni biriyle buluþturdu... Ama yine de gelmedi, umutlarýmýn sonu, Sessiz yuvamda heyecanla bekliyorum onu....
16.05.2008 CUMA
Mustafa KAPLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa KAPLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.