Bir kýþ ayýnda dünyaya getirmiþtin beni Bir bebekte olsam hissetmiþtim ben seni Üþümesin diye sarmýþtýn benim bedenimi Konuþabilsem çok isterdim ANNE demeyi
Bebektim ben anlamýyordum hiçbirþeyi Hep aðlýyordum duymuyordum kimseleri Bakýp gülüyordum seyrediyordum melekleri Sense hiç unutmuyordun beni emzirmeyi
Alýþmýþtým hep senin kucaðýnda gezmeye Çünkü baþlamamýþtým daha yürümeye Bunlar beni teþfik ediyordu seni sevmeye Ýçimden haykýrasým gelirdi ANNE diye
Kendi kendime ayakta durmaya baþladým Eve gelenleri ilkin çekemezdi baþým Yavaþ yavaþ o gelenlere de alýþtým Her ne kadar çok küçük olsa da yaþým
Gündüzleri hiç durmazdým usanmazdýn Geceleri hep aðlardým kalkar bakardýn Hiç sýkýlmaz her hafta beni yýkardýn Ama bilmedende gözlerimi yakardýn
Yemeðini yemeden önce beni yedirirdin En güzel giysileri alýr bana giydirirdin Ben etrafý kirletir berbat ederdim Sen yine kýzmaz etrafý temizlerdin
Sen gezmeye giderken peþine takýlýrdým Benden biraz uzaklaþsan arkandan bakýnýrdým Beni býrakýp gitmen gerekse hiç durmaz aðlardým Sen bana hiç kýyamaz yine yanýna alýrdýn
Ben büyüyene kadar senin hep bana bakman Hastalandýðýmda gözlerinden yaþlar akýtman Benim için durmadan kendini yýpratman Söyle bunlar ödenebilirmi ey gafil insan
Hiç siyah kalmasa hep aðarsa saçým Elli altmýþ deðil doksana ulaþsa yaþým Onun uðrunda heba olsada þu caným Onun hakký ödenemez budur benim inanýþým
Mustafa KAPLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa KAPLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.