HAZEL

Putperest bir hücre þirk koþuyordu DNA’sýna,
ve
Kafasý güzel Bir Zeus savaþ ilan ederken kullarýna,
Ben aþký bir neþter darbesiyle bir þiirin ilk harfine gömüyordum.
Ve þimdi beynimde ýrkçý bir ayet, tanrýnýn kitabýndan kovuldu.
Tanrý aþký/na
Güç biliyor cinler birbirlerine.
Bir kefen cebi uydurmalý,
Tanrýya deliller götürmeye.
Militan bir çocuk yüreðimde zikre baþlarken,
tenimdeki tüylerle mýzraklýyorum bedenini,
Kehanetler buldum, geceyi inandýrdým aþkýma.
Soðuk çýðlýklar atýyorum, attýkça çiçekler yanýyor cehennemde,
Hani kabil vardý ya Adem oðlu, nasýlda kana asýldý.
Öyle asýlýyorum her þeye,
Ölümü götür buradan Hazel,
Ne varsa senden, benden geriye kefaretime yazdýr.
Kör topal yetiþtiririm kendimi Tanrýya.
Ah Hazel,
Ufuklar kýzlýðýný geceye sattý, ucuz öpüþme senfonisinde,
Harfler vuruldu kelimelerin ucunda,
Oysa bir sinek yetmiþti Nemrut’un katline,
Hadi bana bir ateþ söyle putperest ateþinden,
Yaksýn embriyolarýmýn kirpik uçlarýný, ýslak bedenimi kurutsun,
Güneþe as acýlarýmý Hazel, tuzla,
Tuz ban yaralarýma,
Hadi sök çarmýhýmýn çivilerini,
Çok oluyorum biliyorum ama,
Hadi yýrt kýzlýðýný,
Doður beni Hazel, bereketli rahminden.
Ah Hazel,
Annemin ayaklarýnýn altýndaki cennetten atladým,
Cehennemine yetiþmeye,
Ýbrahim aþkýna, al beni içine, yada git içimden.
Ýçimde acýnýn çocuklarýný besliyorum, gayri meþru,
Senden dölledim, en kahraman sperminden,
Basamaklarý çürüdü aþkýn, tut kollarýmdan çýkar beni tanrýnýn göðüne,
Bir þiir getirdim sana Hazel yeni yetme beynimden.
Irksýz, kimliksiz,
Yuvasýný yiyen elma kurdu kadar nankördüm.
Biliyorum ama sana geldim.
Yokluðun fikrimi belliyor her gece,
Yer yüzü ölüyor, ölüler birikiyor Hazel,
Bana zaman üstü bir kýyamet bul,
Ben alamet olurum.





Duamý yüzüme tükürdü Tanrý,
Mabedden kovuldum Hazel,
Çocuðunu çarmýha doðuran Meryem gibi,
Ölümüne doður beni,
Kendine doður, yarýna doður,
Yanýna…



Nöbetçi_Piyanist

bu þiire her hangi bir yerde rastlarsan bil ki hala suni teneffüslerle alevini diri tutuyorum,
Sosyal Medyada Paylaşın: