tarih

biz de harç kardýk ark açtýk
biz de surlara saraylara taþ kestik
karunlar gölgesinde açtýk
bize de dehaklar vardý savaþtýk
insan olduk yürekliydik hem
hem insan olduk kaçtýk
biz de harranýn birinde diz çöktük de
bilmezlik çölünde yittik yüzyýllar
bizim de bu binada emeðimiz var

hawar heval
hawar
varlýðýna haleldir
beni yok saymak
varlýðýna halel





kalem kýrarak yazdýðýn tarih okunaklý deðil



tarihim ben
karanlýk bir kuyudan akan
irin ve kan


‘ava zelal’ kimi zaman *

topraktan havan
silahtan havaneliyim
insaný döven
deliler yazdý beni okumayý sökmeden
tek bir çizgi olarak sýnýr sýnýr
bugün bu kara bulutlar
kanlý gözyaþýndan buharlaþtý bana sorun
bir kralýn tahtýnýn dört ayaðýndan
hâlâ yükselen çýðlýðý bana
gözlerim savaþ alaný benim
daðlý dilimde yanýk sözcükler
kafatasý tarlasý belleðim
kaçý okunur üstümdeki mezar taþlarýnýn

beni kutsal yazdý, kutsal bozdu beni
tanrýlar vardý içimde
yere göðe dikilen insan eliyle
güneþ bitti yüzümde, ay bitti eðildiler
kurudu aðaç totem deyip can verdiler
ve bir suratsýzýn baþýndaki taca
devlet dediler

ölüm, zeusuydu tanrýlarýn
tanrýlara bengisuydu ölüm

tarihim ben
derin karanlýk bir kuyu
gördüðünü anlatmadý anlatýcý
görmek istediðiydi anlatýlan
bir masal, kýsa-uzun

tarihim ben, içimdesiniz
büyük ordular gördüm dörtnala ölüm
adeta týrýs yaþayan halklar
savaþ alanlarý tezgâhtý
kan atký, ölüm çözgü
krallara ipekliler dokuyan

ve bu toz duman içinde
bir damla yaðmurun deðdiði yerde
bin yýllarýn soldurmadýðý güller
kanýn sýzdýðý yaradan
cana gülsuyu serpti
güzelliðin sözcüleri
gökkuþaðý sakini
yerin göðün gözcüleri
düþünürler þairler
ömrü deney odasý
bedeni denek bilimciler
bir avuntu
çöl içinde mavi bir göl
boðucu talazýn ardýlý yaðmur gibi
içimizdeki yangýnlara
yana-yaka geldiler
serinlettiler


-ve siz
oldunuz, öldünüz, kaldýnýz da
iki el iki ayaðýndan güliver gibi
dört sýla daða baðlanan ‘o’
beþ bin hüzünlü yýl sað iken
ölü sayýldý
olmak
utangaç bakýþlarla daðlarýn
daðlarýn ardýna sindi
olmak
yarýcý, yamak ve küçük ortak-

tarihim ben derin deniz
bende varolmak
ölülerden istif edilen
bir ada kuleye çýkmaktýr
köpüklere tutunmak

tarihim ben
kahramanlar verdim her halka
karþýlýðýnda asla korkamayacak
ölüler aldým
.
.
.
.
.
.
.
dün suyu geçerken belleðin bendinde tutuldu
yarýk çatlak çeperinden sýzdýkça unutuldu


ömer faruk hatipoðlu

(AUY, 2006)
*ava zelal : berrak su

Sosyal Medyada Paylaşın: