Bir efe heybetiyle zeybek oynamaya durmuþ sanki dað; Manisa kurulmuþ o yiðidin diz vurduðu yere! Hitit,Aka,Frig,Pers,Bizans,Roma... Kaç el deðiþtirmiþ bize varýncaya kadar; Karar kýlmýþ Türk’te: ’Osmanlý’ya sancak ola! ’
Saruhanoðlu Hýzýr Þah,ilk kesen soluðunu Bizans’ýn; Yýldýrým’ýn rüzgâr atlýlarý ve dahi Çelebi Mehmet Þah... Esip geçmiþler ol ovadan birlik aþkýna,Gediz þaþmýþ! Bu gelen nedir ýrmak gibi kâh,dalga dalga,bayrak gibi kâh!
Üzüm gözlü kýzlar diyarý, Baðrý yanýk sýzlar bir yaný. Celali de görmüþ,belalý da; Ama en beteri iþgal yýllarý!
Hele yok mu iþgal yýllarý,cidal yýllarý; Dumanlar tütermiþ on iki bin haneden. Yetiþmese Parti Pehlivan Efe kýzanlarý... Ve tabii,Mustafa Kemal Ordularý... Gitmeseler zulme bey olanlarýn peþinden, Ortalýk kan gölü imiþ,ortalýk can pazarý!
Bugün dolaþýrken ben þehri bu duygularla; Hatýralar üþüþtü dört bir yanýma üþüdüm sandým, Her adýmda bir yolumu kesen tarih rüzgârýndan... Ýçlendim,rahmet diledim,bir zaman hicranla yandým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.