geçen yýldan kalma otlar esintinin gözdesi sesini dinler kavaklarýn bir çocuk kanadý kýrýk güvercinler uçururken buðulanýr gözleri bulutlarýn kanar gök yüzü nisan’ýn öldürür insaný insan! bir bebeðe dayanmýþ silâhlar ürpertir zamaný
bunca delilik görülmez hayvanda siyah bir sokak köpeði yer bulur fýrtýnada çalý çýrpýnýn altýna yatar topraða çakarak yüzünü uygun adýmlarla yoldan geçer bir dalmaçyalý az sonra yaðmura býrakýr kirlenmiþ tüylerini
kalakalýrýz, uðultulu havayý dinlerken camlarýn arka yüzünde, evlerde bir ölü çýkmýþ gibi sessizce içerinin rüzgârýný dinleriz yüzümüz döner de birbirine sorarýz küllenip geçen zamana biz kaçýncý yolcuyuz burada? ve daha kaç kiþi var arkamýzda evlerdeki uðultularý duyan, kaç kiþi?
20. 4. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.