Bazen bir gülüþ böler yolunu, ömrünü…
Ýllegal, kanunsuz…
Ve aþk baþlar,
Artýk radyoda çalan her parça biraz senindir.
Her türkünün limanýnda bir evin vardýr.
Her görkemli yalnýzlýkta…
Her gün parça parça b/ölünür her þey,
Azar azar bitersin,
Çok sevdikçe…
Bir yerlere hayallerini sýðdýrmaya çalýþýrsýn,
Her hangi bir maddeye,
Kütlesi mühim deðil,
Kafanda çoktan sýðmýþtýr.
Realizmde inkâra gitmiþtir oysa.
Dilin çoktan diþinin arasýna sýkýþmýþtýr.
Canýn çoktan yanmýþtýr.
Canýnla beraber birçok þey daha.
Kaybolursun bir gün,
Kendini ararsýn, gözlere adres sorarsýn,
Bütün gözlerde kendini bulursun,
Bütün gülüþlerde.
Hiçbir þey kifayet etmeyecektir artýk.
Seni bulduklarýnda Tanrýný yitirmiþ olacaksýn,
S/ilahsýz bir baþýna kalmýþsýn,
Bir parkta,
Bir bankta,
Yatar vaziyette…
“Ben sana mecburum” diye þiirler düzülecek sonra,
Kimisi hasretinden prangalar eskitecek,
Herkes seni bir parça yazacak, bir parça anlatacak,
Ben o an’a dek milyarlarca kez öleceðim.